Νέα ποιήματα,

Άνθρωποι και άνθρωποι

Υπάρχουν άνθρωποι με αδειανά τα χέρια

και στην αγάπη βλέπουνε μοναχά φοβέρα

και άλλοι με καλάμια γκρεμίζουνε αστέρια

να έχουν τα μικρά παιδιά στα όνειρά τους μέρα.

Υπάρχουν άνθρωποι που δεν ταξιδεύουν

ρότα δεν χάραξαν ποτέ δεν έπαιξαν με κύμα

και άλλοι τις νυχτιές φεγγάρια πως χαϊδεύουν

και παίρνουν από πάνω τους της μοναξιάς το βήμα.

Υπάρχουν άνθρωποι που τους τυφλώνει ο ήλιος

και ζωντανεύουν πάντοτε μονάχα στο σκοτάδι

και σ’ άλλους για το φως ο πιο καλός τους φίλος

κρατούν στον πηγαιμό της γέννας το ασπράδι.

Υπάρχουν άνθρωποι χαρά που δεν ορέγονται

και μοιάζουνε ασέληνοι που απλά κοιμούνται

μα υπάρχουν κι οι αβάσκαντοι που ονειρεύονται

κι οι ουρανοί πάντα θα τους θυμούνται.

Κι υπάρχουν τέλος κι άνθρωποι με λεφτά

μα υπάρχουνε κι οι πλούσιοι γεμάτοι καλοσύνη

οι πρώτοι απ’ τη ζωή φεύγουνε στα κλεφτά

κι οι άλλοι για πάντα μένουνε γεμάτοι αβερτοσύνη.