Νέα ποιήματα

Πολλά γιατί

Κι αν υπάρχουνε δέντρα ψηλά σαν κυπαρίσσια

κι αετόμορφες κορφές ίσα με πάνω

τη θυσία σαν κοιτάζω απ’ τις ρίζες που περίσσια

μπρος την αγάπη τους αυτή θε μου τα χάνω.

Κι αν παγωνιά απλώνεται ξανά μες το χειμώνα

των λουλουδιών το χρώμα αν δεν μυρίζω

όταν στα βάθη σκέφτομαι πως ζει μια ανεμώνα

μπρος σ’ αυτή τη ζεστασιά θε μου λυγίζω.

Κι αν είναι τ’ άστρα λαμπερά κει στο γαλάζιο

κι αν τις βραδιές συχνά μου τραγουδάνε

σαν πάει η ματιά στη μοναξιά θε μου τρομάζω

τα δακρυσμένα τα φεγγάρια με πονάνε.

Πολλά γιατί γυρίζουν Θε μου στο μυαλό μου

κοιτώ το μαύρο το λευκό και τι μαθαίνω

άραγε αν όλα αυτά είναι για το καλό μου

χίλιες φορές απ’ τα γιατί γεννιέμαι και πεθαίνω.