Ενός λεπτού σιγή

Να φοβηθείς στον ύπνο σου

Να φοβηθείς στον ύπνο σου όταν θα ‘ρθουν απόσκια

όταν ανοίξουν φιλιατρά και φέρνουν αναμνήσεις,

δεν θα μπορείς να τρέξεις, να κρυφτείς σε κιόσκια

σιμώνει η ώρα δεν προφταίνεις ν’ αγαπήσεις.

Να φοβηθείς στον ύπνο σου όταν χτυπούν καμπάνες

και στην αυλή της εκκλησιάς δεν θα ‘χουνε γιορτάσι,

πνιγμό απ’ το θυμιατό και ορφανές οι μάνες

να ξέρεις ο Αυγερινός, μπορεί να σε ξεχάσει.

Να φοβηθείς στον ύπνο σου όταν φεγγάρι αμίλητο

σ’ αχνοκεριά θα στέκει σιωπηλό και δακρυσμένο,

όταν θα ‘ρθει σε αθρεψιά ένα κορίτσι αφίλητο

και θα σου πει ψιθυριστά, τα τόσα που προσμένω.

Να φοβηθείς στον ύπνο σου αλάργα όταν θα ‘ναι

των παιδικών σου χρόνων εκείνες οι μικρές αυλές,

παιχνίδια πεθαμένα πια και δρόμοι που πονάνε

να φοβηθείς στον ύπνο σου όταν δα δεις να κλαις.