Ενός λεπτού σιγή

Κέρασμα

Εσείς που έχετε γλυκό του κουταλιού για κέρασμα

που ‘χετε δέντρα στην αυλή κι υάκινθους στον κήπο,

μην λησμονήσετε ποτέ, ενός φτωχού το πέρασμα

μην είναι η πόρτα σφαλιστή και έξω γράφει λείπω.

Εσείς που έχετε ανθούς και μπρούσκο από σταφύλι

ένα ποτήρι θα ‘χετε κι από πηλό ας είναι,

βάλτε σταγόνες προσευχής στα διψασμένα χείλη

δυο λόγια πέστε τρυφερά, λίγο κοντά μας μείνε.

Εσείς που έχτε καρδιά κι αετίσια αβερτοσύνη

που έχετε τα μάτια του κι από ψηλά κοιτάτε,

σαν δείτε βλέμμα σπουργιτιού, δείξτε του καλοσύνη

πάρτε το λίγο στα ψηλά, και ας μαζί πετάτε.

Κι εσείς, εσείς βελούχια που ‘χετε και βίγλες σε φεγγάρια

που πιάνατε από μικροί με ξόβεργες  τ’ αστέρια,

αφήστε για τους ορφανούς, στον πηγαιμό σας χνάρια

να ‘χετε πάντα μια αγκαλιά, και ανοιχτά τα χέρια.