Tο πορφυρωμένο δάκρυ
σε τροχαϊκό μέτρο
Το πορφυρωμένο δάκρυ αντάμωσα
και σαν δοξασία μοιάζει
μυστική
μοιάζει Παναγιά μου συ
Παντάνασσα
μοιάζει απάνεμη ευχή μα
που να βρω
κείνον τον ήλιο που
καρτερώ.
Της μυρσίνης έκοψα
χρυσούς ανθούς
και σαν άγιο μύρο σα να
έκλεψα
μοιάζει σαν το γάλα το
πρωτόβγαλτο
σε αγγέλους μοιάζει
κείνους τους ξανθούς
όμως Παναγιά που να σε
βρω.
Στο μουρμουρητό της
άμμου και στα κύματα
ψάχνω να σε βρω από
χιλιάδες βήματα
μα οι μνημοσύνες μάτια
μου κλειστά
μαύρη φοβέρα σε άσπρα μνήματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου