Νέα ποιήματα

Αυτούς αγαπώ μόνον

Μην με ρωτάς αν ξέρω ν’ αγαπώ

κι αν ξεχωρίζω τη φωτιά απ’ τ’ αποκαΐδια

αν έβαλα στη χόβολη δυο λέξεις να σωθώ

κι αν τις νυχτιές μου, μυστικά με ζώνουν φίδια.

Μην με ρωτάς αν κάνω προσευχή

και αν για τους ασέληνους ανάβω ένα καντήλι

ποιος είπε ότι είμαι άγιος σε ποια μαρμαρυγή

ποτέ μου σ’ αταξίδευτους, δεν κούνησα μαντήλι.

Δεν ξέρω για πού ο θεός με έχει σημαδέψει

μπορεί στο τίποτα, στο πουθενά, ή σε κάποια άβυσσο

δεν έκοψα αγιόκλημα που την ψυχή να θρέψει

μην με ρωτάς αν έτσι, θα χάσω τον παράδεισο.

Μα είδα ψυχές να σπέρνουνε υάκινθους και μύρο

να βγάζει το φεγγάρι ροδαμούς και χρώματα

και είδα στο γαλάζιο χορό να στήνουν γύρω

και να φιλούν που τα ζεστά, η γης κι αν έχει χώματα.

Αυτούς αγαπώ μόνον…

Που έμαθαν ν’ αγαπούν το φεγγάρι

και να σέβονται τον ήλιο.