Νέα ποιήματα

Βόλια για του ασέληνους

Θα ‘θελα μια μέρα γι’ αυτό το χώμα μου

να στήσω ξόβεργες και να πιαστούν εκείνα τα κοράκια

που τρών’ τα σωθικά της και μοιάζει η άνοιξη άσπορη

και τα σπαρτά λες κι έχουνε αχνοκεριά μα και τα ρυάκια

δίχως γλυκό νερό, μα ποτισμένα με το δάκρυ.

Θα ‘θελα να μην μοιάζουν οι Παρθενώνες κιόσκια

το άγιο τούτο χώμα πια να μην έχει γέρμα

να φτιάξω βόλια απ’ τις ελιές για τους αλάδωτους

και τους ασέληνους τους γεννημένους σε απόσκια

ν’ ανοίξω χίλια φιλιατρά, να ‘ρθει γι’ αυτούς το τέρμα.

Όπλα θα φτιάξω από τις λυγαριές της ιστορίας

κι από τα διάσελα της γλώσσας μου θα φτιάξω τόξα

με Παρθενώνες θα κεντήσω μια χρυσή φαρέτρα

για τους εχθρούς της θα γενώ η πιο σκληρή η πέτρα

και να της δώσω πίσω, αυτή που της αξίζει δόξα.