Νέα ποιήματα

Τι κι αν φύγω εγώ αύριο

Τι κι αν φύγω εγώ αύριο,

Ποτέ δεν θα σταματήσει το κύμα με τους αφρούς να παίζει,

πάλι θα ταξιδεύουνε καράβια κι έρωτες ανεκπλήρωτοι,

όνειρα σε αχνοκεριά, σαν λιγοστό κερί που τρεμοπαίζει

και πάλι, κάποιοι θα είναι πιο φτωχοί, κι απ’ τη ζωή απλήρωτοι.

Τι κι αν φύγω εγώ αύριο,

πάλι στις αυλές θα φυτρώνουν γιασεμιά και δυοσμαρίνες

πάλι οι μέλισσες θα τρέχουν στους ανθούς για να γυρέψουν μέλι,

πάλι οι νύμφες του Μαγιού με τα παιδιά, θα γίνουν θεατρίνες

και πάλι, απ’ την αρχή  θα σπείρει ο περβολάρης μπρούσκο αμπέλι.

Τι κι αν φύγω εγώ αύριο,

ο ίδιος λαχειοπώλης σε κάποιο αγιόστρωμα τα ίδια τα λαχεία

ο ίδιος καστανάς τα ίδια κάστανα με τη φωτιά στη θράκα,

ο ίδιος παλιατζής στις γειτονιές θα λέει την ίδια ιστορία

και πάλι, τα ίδια τα παιδιά για το σχολειό, με όνειρα στη σάκα.

Τι κι αν φύγω εγώ αύριο,

δεν θα σταματήσουν τα χελιδόνια την άνοιξη να φέρνουν

δεν θα σταματήσει να ξεπλένει η βροχή, όνειρα λασπωμένα,

πολλές ανάσες δίχως ζωή και κάποιοι, τα δώρα της δεν παίρνουν

και πάλι, πάλι η γη θα ταξιδεύει και πάνω της, χωρίς εμένα.

Τι κι αν φύγω εγώ αύριο,

μου φτάνει που μέχρι σήμερα με όσα μου δόθηκαν,

ακόμη μου κόβεται η ανάσα.