Μονόλογοι

Εγώ θα είμ’ εκεί

******************

Κοιμήσου αγγελούδι μου κι εγώ,

εγώ θα είμ’ εκεί,

θα παραφυλάω σκοπιά στα όνειρά σου

θα στήνω ξόβεργες σε κάθε τι κακό

θα πάρω των αστεριών κομμάτια

να σου τα φωτίζω,

να ‘ναι το διάβα σου λευκό,

κοιμήσου αγγελούδι μου κι εγώ,

εγώ θα είμ’ εκεί.

Κι όταν…

κι όταν ξυπνήσεις το πρωί

θα κόψω κάτι απ’ τον ήλιο

και θα το φέρω στο μαξιλάρι σου,

να είναι φωτεινός ο κόσμος σου

θα πω και στον Αυγερινό να ‘ρθει,

για να σου πει την πρώτη καλημέρα

θα πω ακόμη, να ‘ρθουν και τ’ αηδόνια

για να σου τραγουδήσουν κι όταν σηκωθείς,

θα σου ‘χω αρμέξει των αστεριών το γάλα,

κι απ’ των αγγέλων τις πηγές

θα σου ‘χω στο τραπέζι,

τους πιο γλυκούς χυμούς κι ακόμη,

θα έχεις συντροφιά διάφορες νύμφες…

Οι Υδριάδες, οι Κασταλίδες, οι Αχελωίδες,

Οι Ορεστιάδες, οι Παρνασσίδες

για να σου κάνουν συντροφιά κι όταν…

κι όταν κοιτάξεις δίπλα σου εγώ…

εγώ θα είμ’ εκεί.

Σαν μεγαλώσεις λίγο…

Κάθε στου φεγγαριού τη φέξη,

θα κάνω πλεξούδες τα μαλλιά σου

σαν υφαντό της άνοιξης,

και θα τα στολίζω μ’ αηδόνια

θα τα στολίζω με γιασεμιά

θα τα στολίζω με υάκινθους,

θα πάρω λίγο απ’ τον φλοίσβο τ’ αλμυρού

κάτι απ’ τις φυλλωσιές της κερασιάς

άμμο χρυσή απ’ ακρογιάλι ακριβό κι ακόμη…

θα πάρω ακόμη του φθινόπωρου τη γλάστρα

απ’ τον Δεκέμβρη θα πάρω τη χαρά

και απ’ τη γέννηση αγγέλων τη γελάστρα

θα πάρω απ’ τον χειμώνα,

την πιο όμορφη ανεμώνα και τις νιφάδες,

στο πιο ψηλά σου απ’ τις κορφάδες σου

και πως…

και πώς να δεις θα μοιάζουν τα μαλλιά σου!!!

θα μοιάζει το σύμπαν πια φτωχό κι όταν,

κι όταν κοιτάξεις πίσω σου εγώ…

εγώ θα είμ’ εκεί.

Μετά…

Σαν δεις τον κόσμο πρόσφορο για πηγαιμό,

θα έχω στρώσει τα σοκάκια σου με δυόσμο

στους τοίχους θα ‘χω γράψει σ’ αγαπώ

θα βάλω χρώματα

να βλέπεις, πιο όμορφο τον κόσμο γιατί…

όμορφος είναι μην νομίζεις,

θα σε μάθω το καλό να ξεχωρίζεις

κι εκείνο να κρατάς,

μ’ εκείνο να μάθεις ν’ αγαπάς,

θα σου διαβάζω ποιήματα τα βράδια

και θα δεις…

θα μάθεις τόσα που κάποτε δεν θ’ απορείς,

πιότερο θα μάθεις ν’ αγαπάς και να λατρεύεις

ότι σ’ αγγίζει θα θες το πιο πολύ,

πιο πολύ έρωτα, πιο πολύ πάθος

πιο πολύ ήρωας, πιο πολύ ταπεινός

πιο πολύ ήλιο πιο πολύ αγάπη

πιο πολύ… πιο πολύ,

όλα στα όρια των άκρων δε λέω…

μπορεί να πληγωθείς και πιο πολύ

μα τότε μονάχα,

πραγματικά θα έχεις ζήσει,

πέρα απ’ το χλιαρό, πέρα απ’ το μέτριο

και η ζωή σου, τότε θα έχει αξία

μα και θα μάθεις…

πως μια ζωή με πλούτο,

κάπου στο τέλος μοιάζει πάμφτωχη

μπροστά σε μια ζωή με νόημα

κι ακόμη…

να ‘βρεις στη ζωή σου αυτό το κάτι,

που γι’ αυτό το κάτι, ν’ αξίζει να ζήσεις

που γι’ αυτό το κάτι, ν’ αξίζει να πεθάνεις

εγώ…

εγώ βρήκα την ποίηση κι όσο ζητήσεις

θα στο δώσω και κάθε φορά,

που θα θες να ταξιδέψεις σε αειπάρθενα

φεγγάρια εγώ…

εγώ θα είμ’ εκεί.

Κι όταν…

Κι όταν πια θα μεγαλώσεις αρκετά,

μυστικά θα ψιθυρίζω

κοιμήσου αγγελούδι μου τα βράδια,

μην σε κάνω και ντραπείς,

μην κοκκινίσεις, μην νιώσεις άσχημα

όχι για σένα,

για μένα αγγελούδι μου, για μένα αλλά…

άσε με εμένα,

άσε να παρακαλάω τους αγγέλους μυστικά,

να σου στολίζουν πια εκείνοι τα μαλλιά

κι εγώ…

εγώ θα είμ’ εκεί για να παίρνεις,

ότι χρειάζεσαι, ότι έχεις ανάγκη κι από αγάπη,

όση κάθε φορά θα θέλεις εσύ γι’ αυτό…

Μιλάω μυστικά με τους αγγέλους

να σε φυλάνε αυτοί όταν θα λείπω

όμως μου είπανε…

οι άγγελοι, αγγέλους δεν φυλάνε

όμως εγώ,

κάθε που πίσω θα κοιτάζεις εγώ…

εγώ θα είμ’ εκεί.

Κοιμήσου αγγελούδι μου,

Κοιμήσου.