Επιτάφια Οδός (τριλογία)

                     Αυτοί που φεύγουν

Αυτοί που φεύγουν, δεν φεύγουν απ’ την άνοιξη

δεν χάνουν του Μαγιού το άρωμα και χρώμα,

μυρίζουν πάντα γιασεμί, αυλή φιλύρας στρώμα

έχουν τα μάτια του λευκού, και της χαράς το βήμα

κι αν πέταξαν ψηλά, σαν χελιδόνια μιας άνοιξης ακόμα.

Αυτοί που φεύγουν, δεν φεύγουν απ’ τη θάλασσα

των αστεριών δεν χάνουν το γαλάζιο δώμα,

γιατρεύουν πάντα τις πληγές με τη γαλάζια γόμα

έχουν τα μάτια του γιαλού, του γαλανού το κύμα

κι αν πέταξαν ψηλά, σαν ψαροπούλια μιας θάλασσας ακόμα.

Αυτοί που φεύγουν, δεν φεύγουν απ’ τα όνειρα

έχουν πινέλα της ζωής και μας γεμίζουν χρώμα,

ουράνιο τόξο φτιάχνουνε να έχουμε για στρώμα

δεν έφυγαν ποτέ απλά, είναι λίγο πιο ψηλά

κι αν πέταξαν ψηλά, σαν αετοί ενός Θεού ακόμα.