Ιερά Οδός (τριλογία)

           Που να 'βρω εξάντα

Που να ‘βρω εξάντα να χαράξω ρότα

πάνω σ’ αφρούς και κύμα αλμυρό

θολό τοπίο, χρόνια τώρα σαράντα

κι εγώ με τον Λεβάντε, πως να κοιμηθώ

που στην αλμύρα, έχασα τα πάντα.

Στον πηγαιμό μου, δεν βρέθηκε λιμιώνας

αραξοβόλι, να ξεκουραστώ

μα το Θεό, μοναχά χειμώνας

και πως να πω, τη λέξη αγαπώ

μοιάζει η καρδιά μου, καρδιά μιας ανεμώνας.

Φυσάει το κύμα, δάκρυα στα μάτια

όλοι εχθροί μου, Λίβας και Γαρμπής

πάλι να δεις, εγώ χίλια κομμάτια

και πως καρδιά μου, πως να κοιμηθείς

μοιάζουν τα άστρα, ψεύτικα παλάτια.

Την φεγγαρόπλαστη ψάχνω τη μορφή σου

να ‘βρω το δρόμο σε κύμα αλμυρό

πάλι εδώ και πάει η ώρα πέντε

είναι οι ελπίδες μου, σε άλλον ουρανό

τα όνειρά μου, κατά τον Πουνέντε.